ece ince oğuz

Her iki ayda bir içimiz yanıyor, ciğerimiz parçalanıyor, mutluluklarımızın üzerine kara bir bulut gibi çöküyor acılar... 

Bıktım, memleketimde rahat yaşayamamaktan kurallara boğulmaktan bıktım, işten eve yürürken başıma bir şey gelir mi diye düşünmekten bıktım, kız kardeşim tek başına bir yere çıktığında eve sağ salim dönsün diye düşünmekten bıktım, yeğenlerim kaçırılır mı endişesi yaşamaktan bıktım, etek giydiğimde laf atılmasından, motor kullandığımda arabalardan dilleri dışarıda sarkan adamlardan bıktım, küçücük bir memlekette insanca yaşamanın ve hakkımız olan hayatın elimizden hunharca alınmasından bıktım, ve her gün acaba bugün başıma bir şey gelmeden eve gider miyim diye düşünmekten bıktım...

Bir şansım olsa tüm ailemi alır göçerim buradan.. 

İnsana insan gibi davranılan bir ülkenin vatandaşı olurum.

Önceden ölürüm yoluna diye türküler söylediğimiz Türkiyem seni bu hale kim getirdi?..

Ne olur artık kadınlar ve çocuklar ölmesin...

Amin.